Met spijt in ons hart delen we mee dat ZIZO, het (online) magazine van çavaria, er na bijna 30 jaar mee ophoudt. Wil je weten waarom? Je leest er hier meer over. Çavaria blijft via al hun communicatiekanalen inzetten op mooie verhalen en LGBTI+ nieuws. Wil je op de hoogte blijven? Schrijf je dan hier snel in voor de nieuwsbrief van çavaria. |
Wie is die persoon met een hoek af?
Dat is Astrid Callens. Wie is Astrid Callens? Haast je niet naar Google, er is een veel leukere manier om dit te weten te komen. Leer haar kennen tijdens haar muzikale monoloog “t Is allemaal de schuld van mijn ouders”.
In 't Trefpunt in Gent, op een zondagochtend stelt Nenukaf, een drama-, dans- en andere drugsclub, het nieuwe stuk “t Is allemaal de schuld van mijn ouders” voor. De regie werd verzorgd door Damien Vantomme, de muziek is van Michael van Breemen en de teksten en spel zijn helemaal van Astrid Callens. “t Is allemaal de schuld van mijn ouders” is een muzikale monoloog in cabaretier stijl. Tijdens de voorstelling in Gent was ZiZo erbij en was onder de indruk. Na het stuk mocht ik nog even heerlijk kletsen met Astrid.
Keuzes maken
In het leven moet men keuzes maken. Hoe iemand die keuzes maakt, kan op verschillende manieren. Je kan het allemaal gewoon laten gebeuren. Het pad volgen en naderhand niet eens weten hoe je in godsnaam daar beland bent. Een soort van afwezigheid in je eigen leven en als je er dan even langer over nadenkt, komt pas het besef. Het is allemaal de schuld van je ouders. Het doen, zijn en laten van Astrid werden ingekleurd door haar ouders. Het resultaat is de persoon die zij nu is, een persoon met een hoek af, vandaar de naam van de club NENUKAF.
Anders zijn
Als je anders bent, dan heb je meer moed nodig. Als je anders bent, is de camera vaker op je gericht. Als je anders bent, word je meer afgewezen. In haar muzikale monoloog vertelt Astrid over het opgroeien als een kind dat anders is. De anekdotes over haar communie, haar wens om te voetballen en zelfs aan ballet te doen, worden op een humoristische manier verteld. Hierdoor krijg je een eerste blik op wie Astrid is. Ze vertelt heel vlot en sleept je mee vanaf het moment dat ze op het podium staat. Wat je meteen opvalt, is dat dit een goedlachse dame is die de hele ruimte vult. Onmiddellijk voel je je goedgezind.
Jezelf zijn
Na 43 jaar beslist Astrid om eindelijk te doen waar ze altijd al van gedroomd heeft. Op een podium staan. Waarom nu? De drang was er en het geduld was op. Een boodschap die Astrid meegeeft tijdens de monoloog is dat zij ertegen is om zich te gedragen hoe anderen willen dat ze zich gedraagt. Want hoe kan je dan jezelf zijn? Een boodschap waar meerdere mensen baat bij hebben.
Na een gigantische carrièreswitch die veel stof deed opwaaien, ging Astrid op het internet. Naar welke sites ging ze? Sites voor vrouwen die van vrouwen houden. Na 28 jaar kwam het besef dat zij ook van vrouwen houdt. Eerder had ze hier nooit bij stilgestaan, had er zelfs geen woord voor. En dan nu online daten. Een belangrijke, bepalende relatie in het leven van Astrid wordt tijdens de monoloog kort uit de doeken gedaan.
Humoristisch
Astrid geeft zichzelf echt helemaal bloot en haar waarheid komt aan. Als toeschouwer leer je Astrid echt kennen. Na het stuk had ik het gevoel dat ik haar al jaren ken, al was het de eerste keer dat ik haar zag. Het stuk is heel puur en open. Het wordt allemaal op een intelligente, humoristische manier gebracht waardoor je al lachend samen met haar de pijnlijke momenten uit haar leven meemaakt. De grapjes zijn soms erg droog waar het publiek heel positief op reageerde. Na een droge grap komt er plots een intelligente woordgrap waarbij iedereen het bescheurt. Dan een meeslepend lied met hilarische songtekst en een even grappige performance. Door deze aanpak is de monoloog nooit zwaarmoedig. Je vertrekt niet met een gevoel dat het leven inderdaad zo zwaar kan zijn. Integendeel.
Veel Astrid
In de monoloog zit veel Astrid. Het is echt. De gevoelens en anekdotes die worden gedeeld, zijn herkenbaar wat de monoloog kracht geeft. Ondanks de kritiek en initiële afwijzingen staat Astrid nu toch op dat podium. Bijvoorbeeld een eerste reactie die ze kreeg, namelijk dat er niet voldoende dramaturgie in het stuk zit. Of een regisseur die vond dat het deel over lesbisch-zijn in de monoloog helemaal moest weggelaten worden. Gelukkig kon dit haar niet tegengehouden. Zoals Astrid het zelf zegt, door de mensen die haar hebben afgewezen heeft zij leren doorzetten. En met dat gevoel verlaat je de zaal. Het is nooit te laat, als je niet tevreden bent met de keuzes in je leven kan je zelf alles aanpakken en veranderen. Een mooie quote “Een licht dat vanbinnen schijnt kan niet gedoofd worden”.
Allen daarheen
Het stuk is grappig, herkenbaar en meeslepend. Het is allemaal de schuld van haar ouders. Toch nooit beledigend noch kwetsend. Astrid zegt wat veel mensen denken en het doet deugd om het te horen. Een sterke vrouw die moed toont door haar eigen persoon te zijn en voor zichzelf te kiezen. Iemand die geleerd heeft zich te gedragen, maar dat nu eens lekker niet doet. Door uit de kast te komen werd zij gezien als marginaal, en net in die marge kreeg zij eindelijk inzicht in de maatschappij. Hierdoor vond ze niet gewoon haar plek in diezelfde maatschappij, neen, zij eiste die plaats op.
Op de website www.nenukaf.be kan je alle volgende voorstellingen bekijken. Tickets bestel je makkelijk door een mailtje te sturen naar [email protected] .Haast je want ze raken snel uitverkocht!
Eigen verslaggeving