Met spijt in ons hart delen we mee dat ZIZO, het (online) magazine van çavaria, er na bijna 30 jaar mee ophoudt. Wil je weten waarom? Je leest er hier meer over. Çavaria blijft via al hun communicatiekanalen inzetten op mooie verhalen en LGBTI+ nieuws. Wil je op de hoogte blijven? Schrijf je dan hier snel in voor de nieuwsbrief van çavaria. |
Mixed Kebab, de musical: "Romeo en Julia, maar dan veel rauwer"
Van 8 tot 30 maart voert het Antwerpse holebi-theatergezelschap VREAK ‘Mixed Kebab’ op, een musical over liefde tussen twee mannen en hoe geloof en culturele verschillen daar dreigen tussen te komen. ZIZO sprak met regisseur Nico Plinke, componiste Amanda Kovac en enkele van de hoofdrolspelers over het stuk en de aanloop ernaar: homoseksualiteit op het podium, clichés en hoe verdomd lastig het is om acteurs met een etnische achtergrond te vinden.
Ibrahim – Bram voor de vrienden – is een jongeman van Turkse afkomst en moslim. En homo. Hij staat op het punt te trouwen met zijn Turkse nicht, zoals zijn familie en de traditie het willen, maar is verliefd op de Vlaamse Kevin. Als Bram naar Turkije trekt om zijn aanstaande te bezoeken en Kevin meereist, slaat de vonk tussen de twee over en kan hij zijn homoseksualiteit niet langer geheimhouden. Daarmee komt Bram recht tegenover zijn ouders te staan, maar haalt zich ook de haat op de hals van zijn geradicaliseerde broer, Furkan, die de eer van de familie koste wat het kost hoog wil houden.
Of zoals regisseur Nico Plinke het zelf samenvat: "Romeo en Julia, maar dan veel rauwer.”
Nog steeds actueel
De voorstelling is gebaseerd op de gelijknamige film van Guy Lee Thys uit 2012. Vanwaar het idee om er nu een musical van te maken?
Nico Plinke: "Ik vind musical een van de mooiste theatervormen. Daarbij ben ik grote fan van de serieuzere musicals, die minder voor de hand liggende thema’s behandelt. Ik wist dat Wim (Morbée, voorzitter van VREAK, red.) al lang speelde met het idee om iets met 'Mixed Kebab' te doen. Ik op mijn beurt was op zoek naar een nieuw project. Zo heb ik die twee aan elkaar gelinkt. Dat deed ik ook zonder eerst de vraag te stellen of het verhaal zich er wel toe leende. Had ik daar op voorhand wel bij stilgestaan, dan was het er waarschijnlijk niet van gekomen. Het is niet altijd eenvoudig geweest om het innerlijke gevoel van de twee hoofdrolspelers en de strijd om geloof in een musical te gieten. Maar toen konden we niet meer terug en moesten we het wel doen passen.” (lacht)
Joris Kun, die in de huid van Bram kruipt, wijst ook op de actualiteit van de thematiek: “De film bleef in 2012 jammer genoeg een beetje in de schaduw – ik had er bijvoorbeeld nog nooit van gehoord. Nochtans is het wel een thema dat wel degelijk leeft. De musical kan de boodschap die de film uitdroeg versterken, zij het met eigen accenten.”
Met de film is er al eens tegen schenen geschopt en met de musical doen we dat opnieuw - Pieter Van Bavel
Tania Cnaepkens speelde in de film al de moeder van Bram en neemt de rol opnieuw voor haar rekening in de musicalversie: “Pas op, internationaal heeft de film wél op heel wat festivals prijzen behaald. Maar inderdaad, in België heeft hij, jammer genoeg, weinig tot geen erkenning gekregen.”
“Met de film is er al eens tegen schenen geschopt en met de musical doen we dat opnieuw, om duidelijk te maken dat het een probleem blijft”, vult Pieter Van Bavel aan, die Brams love interest Kevin vertolkt.
Film niet gezien
In hoeverre hebben jullie als acteurs zich laten inspireren door de film?
Joris Kun: “Ik had de film niet gezien toen hij uitkwam en heb hem bewust ook niet bekeken. Nico heeft ons de kans gegeven om zelf na te denken hoe we ons personage zien, waardoor we nu eigenlijk iets helemaal nieuws aan het maken zijn.”
Pieter Van Bavel: “Wanneer ik in een musical speel die gebaseerd is op een film dan bekijk ik die eigenlijk nooit om te voorkomen dat ik terugval op de stijl van de acteur die mijn personage speelt. Nu had ik de film van 'Mixed Kebab' toevallig wel al gezien, maar al een tijdje geleden, dus dat heeft mijn spel niet echt beïnvloed.”
Samenspelen met een andere man was voor mij een verademing omdat het me de kans gaf de gevoelens en emoties te spelen die ik in mijn dagelijkse leven ook ervaar - Joris Kun
Hoe beviel het om een homoseksueel personage te spelen op het podium?
Pieter Van Bavel: “Ik ben zelf gay, maar voor mij was het de eerste keer dat ik ook op het podium een homo speelde. Het was wel een beetje zoeken, maar wel een leuke ervaring.”
Joris Kun: “Ik vertolkte twee jaar geleden al een homo in een ander stuk. Samenspelen met een andere man was voor mij een verademing omdat het me de kans gaf de gevoelens en emoties te spelen die ik in mijn dagelijkse leven ook ervaar. Hoe je het ook draait of keert, ik kan zo hetero spelen als ik kan, en ik vind dat misschien ook wel leuk, maar dat zal altijd verder af staan van wie ik echt ben.”
Clichés kunnen iets duidelijk maken
We zijn er natuurlijk van overtuigd dat Pieter en Joris hun rol goed zullen neerzetten, maar tegelijk rijst de vraag: waarom wordt Ibrahim niet gespeeld door een acteur met een etnische achtergrond?
Amanda Kovac: “Inderdaad, het is ons niet gelukt een acteur met migratieachtergrond warm te maken voor de rol van Bram. De celliste van de band woont naast een Turks gezin dat ze voor de voorstelling wou uitnodigen. Maar zij hadden zoiets van dat verhaal hoeven wij niet te zien. En dan denk ik ‘dat zijn Turken die in Antwerpen wonen, waarschijnlijk volledig geïntegreerd zijn en toch vinden ze dat het verhaal te ver gaat’. Dus een mannelijke Turkse acteur vinden die naast op een podium wou komen zingen ook nog eens een homo moest spelen, dat was moeilijk. Wat natuurlijk nog maar eens aantoont dat het nog altijd een heel actueel thema is.”
“Dat heeft me ook op de maag gelegen. Ik wilde vermijden dat er mensen naar de première komen kijken en achteraf zouden zeggen: het was wel mooi maar wel jammer dat alleen maar mensen zonder migratieachtergrond die rollen spelen. Het is dus zeker niet met opzet, we hebben wel degelijk geprobeerd de Turkse gemeenschap bij ons project te betrekken. Nayat Sari, die Canan, de zus van Bram, speelt is het bewijs. Ze is Armeense, heeft nog in Istanbul gewoond en spreekt Turks.”
Hoe zijn jullie omgegaan met de clichés over mensen met een migratieachtergrond en homo’s? Hebben jullie die willen vermijden, of juist niet?
Tania Cnaepkens: “Clichés kunnen iets soms heel duidelijk maken. Voor een publiek dat niet echt op de hoogte is van bepaalde situaties werken clichés wel. Is het een cliché dat een Turkse vader het heel moeilijk vindt dat zijn zoon homo is? Misschien, maar het is ook wel een waarheid. Maar de personages zijn geen typetjes.”
We vinden het belangrijk dat zowel de musical als de randactiviteiten niet belerend en stigmatiserend zijn - Wim Morbée
“Integendeel”, gaat Veerle Van Ransbeeck (Marina, de moeder van Kevin) verder: Het is bijvoorbeeld niet zo dat iedereen die een Turkse rol speelt ook donker haar en donkere ogen heeft. Tegelijk vind ik het ook wel belangrijk om het los te trekken van de Turkse cultuur. Toevallig ben ik de Belgische mama die het oké vindt dat haar zoon homo is, maar voor hetzelfde geld was het omgekeerd en had ik het daar ook moeilijk mee gehad. Ik zou misschien ook wel eens moeten slikken indien een van mijn kinderen een relatie zou beginnen met iemand van hetzelfde geslacht.”
Wim Morbée, voorzitter van het VREAK: “De musical staat ook niet op zichzelf, maar kadert in een breder project dat probeert om homoseksualiteit meer bespreekbaar te maken. Zo worden aan de voorstellingen dialoogmomenten, een debat en een tentoonstelling gekoppeld om over culturen heen te spreken over homoseksualiteit, racisme en genderdiversiteit. We vinden het belangrijk dat zowel de musical als de randactiviteiten niet belerend en stigmatiserend zijn.”
Muziek romantiseert
Hoe trouw blijft het verhaal aan de film?
Nico Plinke: “Daar heb ik heel lang over nagedacht. Uiteindelijk heb ik besloten om zo dicht mogelijk bij de film te blijven, maar er zitten zoveel personages in dat er wel een aantal moesten sneuvelen. Sommige personages zijn in onze versie ook vervangen door een nieuw, om er toch een eigen toets aan te geven. Tegelijk hebben we de rollen die er wel nog in zitten onder het vergrootglas gelegd. Zo is Canan, de zus van Bram, bijvoorbeeld een veel sterker figuur dan in de film. Ze is westerser en worstelt zelf ook met de balans van tradities in ere houden en vrij zijn, al doet ze op zichzelf niets ‘fouts’. Dat element hebben we erin verwerkt omdat het er een is waar veel, jonge islamitische vrouwen op dit moment mee worstelen: het westerse leven combineren met hun religie en tradities.”
Bij ons blijkt ook duidelijker dat het gaat om liefde met twijfel. We spelen met aantrekken en afstoten - Nico Plinke
Amanda Kovac, componiste, pikt in: “Ook de verliefdheid tussen de jongens is anders, die zijn veel liever met elkaar in de musical dan in de film. Misschien is dat door de muziek dat alles wat romantischer wordt.”
“We moesten het op dat vlak ook wel anders doen”, aldus Plinke. “Als we Guy Lee Thys waren gevolgd in hoe hij die verliefdheid tussen de twee jongens afbeeldde, dan was er gewoon geen duet geweest. Bij ons blijkt ook duidelijker dat het gaat om liefde met twijfel. We spelen met aantrekken en afstoten. Bram is ook opener over zijn homoseksualiteit.”
Mixed Kebab zelf ontdekken? Daarvoor kun je van 8 tot 30 maart 2019 terecht in het Fakkeltheater in Antwerpen. Tickets bestel je op de website.
Eigen verslaggeving